Een heel actieve vakantie was het niet, maar wel een heel speciale. In de zomer van 2016 trouwde de vader van D in Indonesië. Even twijfelden we, met name vanwege de lange vlucht, maar al gauw bedachten we dat we deze kans niet wilden laten schieten. We boekten de reis voor ons doen mega-vroeg (in november al) en ook hadden we voor deze vakantie tegen onze gewoonte in alle accommodaties al geboekt. De lange vlucht bleek geen probleem voor de kinderen want wat gaat er nu boven ongelimiteerd filmpjes kijken en ook het verblijf in Indonesië verliep zonder noemenswaardige problemen. Grootste minpunt kwam van mijzelf, want ik ben het record van 5 dagen ziek geweest en ook mist ik het zelfstandig kunnen reizen behoorlijk. Maar met name de bijzonder bruiloft, de tijd daaromheen met zowel D als mijn familie en de ontzettend vriendelijke mensen maakten het een heel speciale vakantie. De kinderen zijn deze vakantie 6 en 4 jaar oud.

Heenreis Wageningen-malang

Alle special tropen-spullen zijn gehaald, de tassen zijn ingepakt en de vaccinaties hebben we ook al een poos binnen. Kortom, we zijn klaar voor de grote reis die we gaan maken: helemaal naar Indonesië (oftewel Indejesië volgens mijn dochtertje).

We rijden via Nijmegen naar het vliegveld om mijn broer op te halen die op de auto zal passen. Het is lekker druk richting Nijmegen vanwege de Vierdaagse. Op de weg tussen Arnhem en Nijmegen zien we de lopers over d ebrug gaan. Met zijn allen vervolgen we de weg naar Düsseldorf Airport waar ons vliegtuig naar Hong Kong vertrekt. De reis verloopt voorspoedig en voorzien van ieder een rugzak of twee zwaaien we mijn broer uit.

Na het inchecken wandelen we wat heen en weer op het vliegveld met in ons achterhoofd dat wandelen er straks 11 uur lang niet in zit. We hebben geen bommen of zwaarden mee en komen dus door de security.

In het vliegtuig krijgen de kinderen een etui met puzzels, potloden en stickers. Die zijn echter nauwelijks nodig want in het vliegtuig mag je zoveel filmpjes kijken als je wil! Daar wordt dus druk gebruik van gemaakt. Dat de films alleen in het Engels zijn, doet weinig af aan het plezier. De vlucht verloopt zonder problemen. Het lastigste is dat we om ongeveer 1:30 aankomen in Hong Kong om over te stappen. En dat is geen pretje als je net lekker ligt te slapen. Omdat de kinderen 2-3 uur hebben geslapen wij nog helemaal niet, besluiten we om niet Hong Kong in te gaan (waar ze net doen of het gewoon overdag is) maar rustig aan te doen op het vliegveld. Er is een kindergedeelte ingericht die, in tegenstelling tot de ‘kiddies corners in Düsseldorf die bestonden uit attracties waar je geld in moest doen, wél leuk is en waar je lekker kunt rauzen op de vloerbedekking. Er wordt gespeeld met kinderen uit Australië, China, Japan en vast nog wat andere Aziatische landen. We proberen niet al te erg in te storten met koffie en tegen lunchtijd komen mijn ouders die een nacht in Hong Kong hadden doorgebracht. We lunchen met zijn allen bij de food court en begeven ons dan naar de gate.

De vlucht van Hong Kong naar Surabaya is rustig en we slapen allemaal wat. Om een uur of 6 komen we aan in Surabaya. Na een korte ondervraging bij de douane halen we de ingecheckte tas en dan zijn we er echt: Indonesië!

We worden opgehaald door mijn schoonvader en kunnen nu eindelijk zijn aanstaande vrouw ontmoeten. Samen met een nichtje die ook uit Bali is aangekomen die middag rijden we in een busje naar Malang. Het is heel druk op de weg en we komen pas om 10 uur aan bij het hotel. Het bed is dan heel erg fijn!

malang

‘S Morgens worden we uit bed getimmerd door vriendlief zodat we niet in een jetlag blijven hangen. Wij ontbijten in stijl met nasi goreng en bakmi goreng.

We wandelen naar een kerkje en nemen daar een riksja naar Toko Oen. Het is, om duidelijk redenen, tropisch warm. Bij Toko Oen, een restaurantje uit de koloniale tijd, is naar goed Indonesisch gebruik de helft van de menu’s op de kaart ‘op’. Het eten wat er wel is, is wel lekker. De kinderen vinden het maar niks dat de appelsap niet gefilterd is.

Even verderop kan het doel kan onze zoon voor deze vakantie meteen gehaald worden: uit een kokosnoot drinken! Hij vindt het echter toch niet lekker en uiteindelijk geven we de kokosnoot weg aan een paar mannen die ons ontzettend interessant vinden en, zoals de rest van de vakantie continu zal gebeuren, met ons op de foto willen.

Op de vogeltjesmarkt maken we kennis met een echte Indonesische wc omdat onze zoon nodig moet plassen. We zien alle uithoeken van de markt voor we bij de sta-wc’s aankomen. Gelukkig is een staand toilet geen probleem, want ‘dat is gewoon net als in de bosjes mama’. Op de markt zien we verder veel vogeltjes en andere dieren. We wandelen naar een groot plein met grote plastic bloemen met lampjes erin. Op het plein is een hardloopevenement van de plaatselijke school. Onze zoon rent enthousiast een flink stuk met de grote kinderen mee.

Op de weg terug naar het hotel halen we een milkshake. De overdaad aan zoetigheid is zelfs de kinderen te gortig, ze krijgen de prachtig versierde, maar mierzoete creatie niet op.

‘s Avonds gaan we met de familieleden die er al zijn uit eten bij een visrestaurant (Ocean Garden). Erg gezellig en het eten is lekker.

Een andere dag bezoeken we een marktje en L mag toekijken bij een grappig spelletje wat een aantal mannen doen en waarbij de verliezer steeds een extra PETfles aan zijn oren moet hangen. L heeft ook een meloen-verslaving opgelopen en mag er zelf eentje gaan kopen. De overheerlijke banaantjes die overal te krijgen zijn kunnen de kinderen gek genoeg niet bekoren, maar wij vinden ze heerlijk! Na het marktje lunchen we heerlijk met het gekochte fruit in een naastgelegen parkje.

‘s Avonds gaan we met de familie eten in het hotel waar een grote groep van ons ook verblijft. We hadden vernomen dat daar ook een zwembad is en besluiten er vroeg heen te gaan en te vragen of we ook mogen zwemmen. Dat mag en hoewel de lucht onderweg flink betrekt is het heerlijk om van de enorme glijbaan te roetsjen. Er is ook een kinderhoek en aangezien S het enige kind is binnen, heeft ze de volle aandacht van het animatieteam dat samen met haar een kleurplaat maakt.

Het eten is erg gezellig en de plaatselijke koksschool heeft een klein buffet waar je gevraagde eten live wordt klaargemaakt. De verjaardagen van drie jarigen wordt gevierd met prachtige taarten (die allemaal hetzelfde smaken, net zoals de andere taarten die we in Indonesië proeven). D ontmoet voor het eerst zijn zus, waar hij helaas moeilijk mee kan communiceren omdat zij weinig Engels spreekt.

de bruiloft

Mijn moeder en ik zouden al heel vroeg worden opgehaald om naar het huis van de bruid te komen voor de bruiloftskleding en make-up. Het blijkt echter autovrije ochtend te zijn en de auto kan dus niet bij ons hotel komen. We besluiten daarop even lekker over de grote boulevard te wandelen waar nu in plaats van de continue stroom langsrazende auto’s en brommers allerlei straatartisten en verkopers te vinden zijn. Via een echter slang dansen we even mee op een gemeenschappelijke Indonesië in Beweging en houden dan een taxi aan om ons naar het huis van de bruid te brengen.

Er is een compleet team kleedster en visagisten aanwezig die het behoorlijk lastig vinden om al die blonde witte koppies om te toveren in Indonesische bruidsgasten. Maar uiteindelijke zien we er allemaal prachtig en onherkenbaar uit. Eén visagiste is de gehele ochtend met de bruid bezig die er dan ook als een echte sprookjesprinses uit komt te zien. Natuurlijk moet er ook gegeten worden en er is een enorm aantal lekker hapjes als lunch voor ons gemaakt. In een busje gaan we naar de geheime trouwlocatie.

De locatie is prachtig met veel houtsnijwerk en een enorme bloemenwand achter een soort van podium. De ceremonie is kort en voor ons ook niet verstaanbaar. Mijn schoonvader bekeert zich tot de islam en moet hiervoor een paar zinnen opzeggen. Na de ceremonie zijn er veel fotomomenten op het podium waarbij het bruidspaar zich ook wel twee keer verkleed. We genieten van een aantal traditionele Javaanse dansers en ook van een heerlijk buffet. Om 9 uur is het hele feest afgelopen en worden we allemaal weer naar onze hotels gebracht. Wat een sprookjesbruiloft was dit!

batu

Op de dag dat mijn ouders op de kinderen passen gaan wij samen op stap. ‘s Morgens reageert S op dit voorstel door eens flink te gaan spugen, Gelukkig knapt ze snel op en blijven we toch bij het oppas-plan. We besluiten met een lokaal busje naar Batu te reizen. De busjes rijden zonder dienstregeling via een bepaalde route. Als je op wil stappen, hou je een busje aan en wanneer je eruit wilt, roep je stop. De busjes rijden zeer frequent waardoor je er nooit lang op hoeft te wachten. Ze zijn niet echt berekend op Nederlandse lichamen en met onze knieën in onze nek reizen we naar een overstapstation om een ander kleur busje naar Batu te nemen. Onderweg vergapen we ons aan de talloze winkeltjes die naar goed Aziatisch gebruik meer kraampjes lijken en bijna alle spullen buiten uitstallen en aan het overige verkeer.

In Batu aangekomen struinen we eerst over een marktje waar we erg blij zijn om geen kindervingertjes binnenboord te hoeven houden. Etenswaren die bedorven zijn worden her en der op stapeltjes neergekwakt wat het marktje een behoorlijk onaangename lucht bezorgt. Op de (digitale) kaart vinden we een Tourism info centre en we wandelen hier naartoe om te vragen wat er leuk is om te doen in de buurt. Dit centre blijkt echter een markt van reisbureaus te zijn en ook nog gesloten. Uiteindelijk vinden we wel een VVV en wel in een levensgrote appel….je verwacht het niet. De leuke plaatsen moeten met een (huur)auto bezocht worden, dus we gaan wandelend verder naar een restaurantje wat in de LP wordt aangeprezen. De straten in Batu zijn best lang! Na een behoorlijke tocht komen we bij de plek waar het restaurant zou moeten zitten. Tsja, zou, want volgens de buurman is het inderdaad dicht. Wij zien ook weinig wat op een restaurant lijkt en zoeken ons heil uiteindelijk in een hotel. Daar is het eten wel lekker en we laten door de receptie ook een taxi komen om ons naar de hot springs te brengen. De hot springs liggen een stuk hoger in de heuvels en het klimaat is er heerlijk, veel minder drukkend en benauwd dan in Malang en Batu. We nemen een warm bad en ik hoop dat ik niet teveel shockeer met mijn bikini (de andere vrouwen blijven volledig gekleed aan de kant op de kinderen passen, op eentje na die wel het water in gaat, ook volledig gekleed).

We nemen de taxi terug naar Malang en eten vlakbij het hotel bij een restaurantje wat we al vaak voorbij zijn gereden en wat een grappige naam heeft: “Meneer”. Hier blijkt weer hoe je op het verkeerde been gezet kan worden, want alhoewel de borden op de gevel van een gebouw bevestigd zijn, is het restaurant toch echt alleen buiten en blijkt het gebouw van een notariskantoor te zijn!

malang - pasuruan - wonorejo

We pakken in en nemen afscheid van mijn ouders. Iedereen heeft zijn eigen plan gemaakt voor de tijd na de bruiloft. Wij vertrekken per auto naar Pasuruan. In Pasuruan aangekomen merk ik dat ik mijn telefoon en GPS in Malang heb laten liggen. Balen! Gelukkig blijkt later dat ze gevonden zijn en het is ook wel lekker rustig om niet bereikbaar te zijn eerlijk gezegd.

We wandelen vanuit het hotel richting de zee en komen in plaats van op het strand terecht op een garnalenkweekgebied. De stad is veel minder toeristisch en we zien hier dat de riksja ook door de lokale bevolking veel wordt gebruikt. Het is lastig om een goede eet-plek te vinden en we eindigen in een soort snackbar waar ze de meeste dingen die ik aanwijs naar goed Indonesisch gebruik niet hebben. Onderweg naar het hotel kopen we prachtige batik kleding voor ons allemaal.

In het hotel slapen de kinderen in een aparte kamer, wat wel een beetje spannend is, maar helemaal goed gaat.

De volgende dag pakken we alles in en wandelen naar het treinstation. Daar hebben we nog voldoende tijd om rond te kijken op het geweldige marktje naast het station. Het reizen in de trein is heerlijk. We kunnen lekker naar de omgeving kijken terwijl de trein ons in niet al te hoog tempo naar Banyuwangi brengt. In Banyuwangi worden we opgehaald door de eigenaar van de lodge waar we verblijven.

Wonorejo/Baloeran

We verblijven 6 dagen in Wonorejo in de Baloeran Ecolodge. We bezoeken het natuurpark, eten door een dorpsbewoonster klaargemaakte maaltijden en bezoeken een onbewoond eilandje per boot. Het eilandje is prachtig en de bootreis is ook een hele ervaring omdat we meevaren op een traditionele vissersboot en de zee niet bepaald rustig is. Helaas is er niet veel te doen rondom de ecolodge waardoor we ons ook wel wat gaan vervelen. L is ook een dagje ziek, maar krabbelt gelukkig snel weer op. Op de laatste dag.bezoeken we het gebied rondom de Ijen krater wat prachtig is. We zien een waterval en een bezoeken een hot-pool. Onderweg wisselen we ervaringen uit over de verschillen in toiletten over de wereld met onze gids. ‘S Avonds eten we in een soort buffet-warung waar je allerlei gerechten kan opscheppen. Die gerechten staan dus klaar en dat kan natuurlijk nooit goed gaan…..D is de dag erna inderdaad helaas ziek.

kalibaru

Het blijkt even duur om met de auto naar het station gebracht te worden als naar het volgende hotel en we besluiten de treinreis (waar we al kaartjes voor hadden) maar te skippen wat vooral ook fijn is voor de zieke. Het hotel in Kalibaru is luxe en heeft een zwembad. Daar maken we dan ook veel gebruik van. D blijft één dag ziek, maar daarna neem ik het helaas van hem over en blijf behoorlijk ziek. We doen weinig, ook omdat ik zo ziek ben. De kinderen hebben het prima naar hun zin met het zwembad en we maken ook kleine wandelingetjes om het hotel. Ziek en al besluiten we toch een plantagetour te doen, want anders zien we wel erg weinig in de omgeving. De tour is erg interessant en we hebben een goede gids. We zien latex, cacao, koffie en kruidnagel plantages en bezoeken een latex en een koffiefabriek.

pacet

De laatste dagen van de vakantie verblijven we in een vakantieplaatsje in een prachtige en groot houten huis. Ik ben helaas nog steeds ziek, maar met loperamide is de treinreis net te doen. In de trein zitten we voor een Nederlands stel die net na ons in de ecolodge hebben verbleven. Wat een toeval! Vanuit het dorpje bezoeken we een heel lokaal zwembad en een groot dierenpark Taman Safari. Het dierenpark is echt groot en indrukwekkend. Grappig is dat je met de auto het park in kunt rijden midden in het park parkeert om koffie te gaan drinken. We kijken een mooie Indiana Jones stuntshow die echt heel leuk is uitgevoerd. Ik voel me deze dag voor het eerst weer goed en heb zowaar trek in lunch!

terugreis